Hallelujah

Al zappend kwam ik gisteravond "de club van 100" tegen. Wat een sympathiek programma is dat zeg. Leden van deze club bieden andere mensen hun hulp aan - zonder tegenprestatie welteverstaan. Zo hoort het, solidariteit en naastenliefde! We benne op de wereld om mekaar te helpen nietwaar. Even twijfelde ik nog of ik lid zou worden. Maar ja, ik kan niet zo heel veel.

De regen kwam vanochtend met pijpestelen uit de hemel. Ik stapte m'n auto in en zette een cd van Jeff Buckley op. Je kan wel horen waar Muse zijn inspiratie vandaan haalt. Het regende zo hard, ik zag nauwelijks de lijnen op de weg. En dan beginnen m'n ruiten binnen te beslaan. En op de één of andere manier worden ze buiten wazig. Heb ik dat?

Ik schoot een rotonde op en zag een kletsnatte fietser aanstalten maken om over te steken. "Ja shit man, dan moet ik weer terugschakelen en dan weer optrekken". Ik gaf nog even wat gas. In m'n achteruitkijkspiegel zag ik geen andere auto's achter mij. Gelukkig, dan kon hij alsnog oversteken. En was m'n geweten gesust.

Nog steeds zag ik geen ene '@!$^%(# … ehm zag ik dus zeer weinig en klapte ik bijkans tegen een Volkwagen Golf. Bij de invoegstrook zag ik een lifter staan. Oh nee, hij zal toch niet… Nee, die moest gelukkig naar Antwerpen, de hele andere kant op.

Toch maar even stoppen bij het benzinestation. Ik word aangeklampt door een nerveuze mevrouw. "M'n auto wil niet starten. Volgens mij is er wat met de accu." Ja, pfff hier heb ik dus helemaal geen zin in zo op de vroege ochtend. Ik loop voor de schijn even mee. "Tsja, ik heb niet zo veel verstand van auto's," hoor ik mezelf zeggen. "Als ik u was, zou ik de ANWB bellen." Ik loop de benzinepomp in, koop glassex en condensdoekjes en rijd weg. De moed zakt mevrouw in de sokken.

Op de snelweg bekruipt me een schuldgevoel. Je zal er toch zelf staan. Moet je toch niet aan denken. Tsja, ik kan nu niet meer terug.

Wat later schiet de "club van 100" door m'n hoofd. Verbeter de wereld maar begin bij jezelf, denk ik. En Jeff Buckley zingt "hallelujah".