North Sea Zeeziek Festival

Als ik ergens een hekel aan heb, dan is het jazz wel. Wat een klereherrie. Een wijs man zei eens: "Jazz, da's met z'n allen door elkaar heen spelen." En zo is het maar net. Ik heb er nog nooit enige melodie in kunnen dekken.

Een trompettist die lekker relaxt buiten de maat staat te blazen. Ja, want buiten de maat, dat schijnt jazz te zijn. Da's lekker onconventioneel, weet-je-wel. Een bassist argeloos pom-pom-pom jammend. Een drummer die in een heel vaag ritme op z'n drumstel zit te slaan. En een gitarist die staat te improviseren of z'n leven ervan afhangt. Soms zingt er een halfdronken travestiet dwars door heen. Maar dan heb je nog geluk. Want regelmatig staat ze te scatten. Scatten, je weet wel, da's doebiedoebaboeboebebe door de muziek heen roepen. Jazz, ik word er zeeziek van. Nee, geef mij dan maar rock 'n roll of pop of voor mijn part een moppie deathmetal.

Nou is het hele jazzcircus naar Nederland gekomen. In het kader van het North Sea Jazz Festival. Je kan de tv niet aanzetten of het is jazz dat de klok slaat. In Rotterdam staat op elke hoek van de straat een zooitje amateurs z'n ding te doen. En in Ahoy luisteren dikdoenerige mannen van middelbare leeftijd met een iets te dikke buik onder een giletje naar zogenaamd interessante artiesten. Want jazz dat is geen goede muziek, dat is vooral interessante muziek. Sommige 'muzikanten' en liefhebbers hadden zelfs op een speciale jazz cruise rondgevaren. Ga volgend jaar met z'n allen ronddobberen op de Noordzee. Da's pas echt een North Sea Jazz Festival. Dan heb ik er tenminste geen last van.