WK Voetbal

Elke wereldkampioenschap krijgt de finale die het verdient. Zo ook dit WK. Een saaie wedstrijd tussen Frankrijk en Italië met twee doelpunten in 120 minuten voetbal. Alsof je je een weg worstelt door een doorgebakken taaie biefstuk.

En zo was het eigenlijk met het hele WK. Hier en daar een opleving en voor de rest was het pet. En volgens mij is het elke keer weer hetzelfde liedje. Je verheugt je er weken op, je zet je vakantie opzij en als het dan eindelijk begint, valt het ontzettend tegen. Maar na vier jaar ben je dit weer vergeten en neem je opnieuw plaats voor de buis.

Af en toe waren er leuke momenten. Ghana speelde leuk, Australië fris. Ik heb een goede wedstrijd gezien van Tsjechië, Nederland - Portugal een spektakelstuk, Italië - Duitsland was verrassend leuk . Maar dan houdt het wel een beetje op.

De sterren, Ronaldinho, Van Nistelrooy, Henry, Deco, Beckham, Ronaldo, schitterden niet. Zidane speelde één goede wedstrijd. En dan begint iedereen weer te papegaaien over de tovenaar. Behalve tegen Brazilië speelde hij aardig maar niet meer dan dat. Zidane haalt het hele tempo uit de wedstrijd. Balletje aannemen, trucje doen en dan weer verder. Het moet ontzettend frustrerend zijn voor een speler als Henry die altijd op scherp staat en gewend is aan one-touch voetbal bij Arsenal.

Maar goed, de sterren straalden helaas niet. Hoe komt dat? Geen idee, druk misschien of een lang seizoen. Feit is wel dat trainers eerst defensief denken en dan pas aan een doelpunt. De finalisten speelden slechts met één spits, met Zidane en Totti in een vrije rol daarachter. Als de bondscoaches dan ook nog talenten als Robinho, Lennon en Messi buiten het elftal houden, dan wordt het een vervelend WK.